فرامرز دعایی – Faramarz Doaei

فرامرز دعایی به عنوان یک خواننده- ترانه‌سرا- آهنگساز و نوازنده بنام موسیقی پاپ استان گیلان شناخته می‌شود- و ترانه‌هایش را به زبان گیلکی اجرا می‌نماید- گرچه ایشان در دوره‌ای سابقه نویسندگی- کارگردانی و بازیگری تیاتر را نیز در کارنامه هنری خود دارند

زندگی فرامرز دعایی

فرامرز دعایی متولد ۱۳۳۱ در بخش لشت نشا از توابع شهر رشت در استان گیلان است. فرامرز دعایی از کودکی با موسیقی آشنا بود و با اصرارپدرش ویولون را آموخت- چرا که پدرش از نوازندگان به نام ویولن بود.

از ۵ سالگی خواندن- نواختن و ضرب زدن را آغاز کرد. وی از نوجوانی نواختن ساز ویلن را نزد پدرش نورالدین دعایی آموخت که از نوازندگان قدیمی ویلن بوده است. ایشان بهمراه برادران شاعرش به نام‌های کیومرث و محمد و فرزاد- نزد پدر هنر آموخت و نفر اول موسیقی مدارس لشت نشا شد و به اردوی رامسر راه یافت. دارای دیپلم ادبی و دو فرزند می‌باشد.

ز حدود سال 45- ترانه هایی در رادیو گیلان – اجرا نمود که از نظر تن صدا و نحوه اجرا- گیرایی جالبی داشت. کارش به حدی پیش رفت که صدای ناصر مسعودی و دیگران را نیز تحت الشعاع قرار داد. اگه مضامین ترانه هایش – بیشتر عاشقانه بود – لیکن سانسور حاکم – بر سروده های وی – نیز چنگال می زد مثلا بیت فرقی ناره چی شاه ببه چی گدا که در یکی از ترانه هایش باید خوانده می شد- واژه شاه به یار تبدیل شد. درحالی که پرواضح است یار و گدا – در شعر نمی تواند دو کلمه متضاد معنی دهد.
دعایی سبکی خاص در تصنیف خوانی داشت و خیلی ها سعی کردند به سبک و روش او – ترانه بخوانند.

اگر او را که صاحب صدا و اوج تحریرهای جالبی است – خوب پرورش می دادند امکان داشت – پس از انقلاب – همانند بسیاری – تحولی در خوانندگی خود ایجاد نموده و به درخشش خود ادامه دهد . لیکن محیط ابتضال پروری و سودجویی سبب شد به عروسی ها و محافل بزم کشانده شده و شاید هم بخل و حسد و سعایت تنگ نظران- او را چون گلی در مرداب پژمرده سازد.

آثار او : فاصله – پیغام – بهانه – خاموش – گرفتار – فریده – گولی جان – مرا بزن حق داری- مره تنها بنه ای – اگه می دس برسه – تی ناز مره بایه- هیچی به دنیا نمانه – مگه مگه می دیل خدا نره- گول مریم – به به به چی عجب یاد فقیران بکودی – فصل بهار لاکوی.

آثار قبل از انقلاب

فاصله
پیغام -فارسی و گیلکی-
بهانه
خاموش
گرفتار
فریده
گولی جان
مرا بزن حق داری
مره تنها بنه‌ای
اگه می دس برسه
بیا مره یاری بده
تی ناز مره بایه
هیچی به دنیا نمانه
مگه مگه می دیل خدا نره
گول مریم
به به به چی عجب یاد فقیران بکودی
فصل بهار لاکوی
فدایی -با ترانه‌ای از شیون فومنی-

آثار بعد از انقلاب

۱۳۸۲ – زاکی جان – شعر و ملودی از فرامرز دعایی -تنظیم استاد منوچهر ویسانلو – ناظر ضبط آقای شهاب آزادی وطن
۱۳۹۲ – نصیحت

آهنگسازی و ترانه‌نویسی

فرامرز دعایی در زمینه آهنگسازی و ترانه‌نویسی نیز قطعاتی را در کارنامه هنری خود دارد. از این جمله می‌توان به ساخت قطعه گولی‌جان به خوانندگی فریدون پوررضا- و آهنگسازی و ترانه نویسی برای آلبوم ناز بداشته به خوانندگی جواد آزادبخت اشاره نمود.

نوازندگی

ایشان به نوازندگی سازهای ضرب و سنتور آشنایی داشتند اما ساز تخصصی ایشان ویلن است.

بازخوانی ترانه‌ها توسط دیگر خوانندگان

در آغاز سال ۱۳۹۳ ترانه بیا مره یاری بده که قبلا توسط فرامرز دعایی خوانده شده بود- توسط خواننده‌ای بنام شاهین نجفی بازخوانی شد و در آلبومی بنام ترامادول منتشر شد.

منبع :

بیوگرافی

ویکی پدیا