امیل بنونیست – Emile Benveniste

بنونیست" width="206" height="300" srcset="http://piuc.ir/wp-content/uploads/2018/02/امیل-بنونیست-206x300.jpg 206w, http://piuc.ir/wp-content/uploads/2018/02/امیل-بنونیست.jpg 640w" sizes="(max-width: 206px) 100vw, 206px"/>

امیل بنونیست خاورشناس- زبان‌شناس و ایران‌شناس فرانسوی بود- او شاگرد آنتوان میه بود- نام‌آوری او بیشتر از برای کار برروی زبان‌های هندواروپایی بود- او کتاب دستور زبان فارسی میانه را بازنگری کرد و در ۱۹۳۱ به چاپ رساند- وی در ۱۹۳۷ جانشین میه در کولژ دو فرانس گردید- آثار او دربرگیرنده ۱۸ کتاب و ۵۹۱ مقاله بود

زندگی امیل بنونیست

امیل بنونیست در سال 1902 در -حلب- متولد شد. وی در مکتب شرق ‌شناسی فرانسوی که دارای ویژگی ممتاز خود است- پرورش یافت و یکی از شاگردان ممتاز -آنتوان میه- از بنیانگذاران زبان ‌شناسی نوین و فقه ‌اللغت تطبیقی هند و اروپایی- بود. در میان مستشرقان و ایران‌ شناسان مشهوری چون -آنکتیل دوپرون- -ژول مول -جیمز دارمستتر- -آنتوان میه- و -ژان دومناش- شاید بتوان گفت که امیل بنونیست به علت عمق و وسعت آگاهی‌ هایش- به کار بستن شیوه درست تحقیق در بررسی‌ هایش- احاطه و تبحرش در انواع پژوهش ‌های ایران‌ شناسی و کلا به علت خدماتش در شناساندن هرچه بهتر فرهنگ و تمدن ایرانی- بی تردید سرآمد آنان به شمار می رفت. او کتاب استاد خود را تحت عنوان -دستور زبان فارسی باستان- در سال 1931 ویرایش و با افزودن مطالب جدید دوباره منتشر کرد.

وی کتاب استاد خود را تحت عنوان دستور زبان فارسی باستان در ۱۳۱۰ ش -۱۹۳۱ ویرایش و با افزودن مطالب جدید دوباره منتشر کرد. بنونیست در ۱۳۱۶ ش -۱۹۲۷ جانشین میه در مدرسه مطالعات عالی -وابسته به سوربن – و در ۱۳۱۶ ش – ۱۹۳۷ جانشین وی در کولژ دوفرانس شد و تا ۱۹۶۹ در این دو مدرسه عالی به تدریس زبانهای ایرانی – زبان شناسی و دستور تاریخی زبانهای هند و اروپایی پرداخت .

وی از آغاز فعالیتهای علمی خود تا چندسال پیش از پایان عمرش که به علت بیماری مجبور به ترک تدریس و تحقیق شد- هجده کتاب و ۵۹۱ مقاله و نقد و ارزیابی کتاب نوشت .

تدریس زبان های ایرانی و هند و اروپایی

بنونیست در سال 1927 جانشین -میه- در مدرسه مطالعات عالی وابسته به سوربن- و در سال 1937 جانشین وی در -کولژ دوفرانس- شد و تا سال 1969 در این دو مدرسه عالی به تدریس زبان ‌های ایرانی- زبان ‌شناسی و دستور تاریخی زبان‌های هند و اروپایی پرداخت.

فرهنگ و زبان‌های ایرانی- موضوع مقالات بنونیست

موضوع اغلب مقالات بنونیست- جنبه‌های مختلف فرهنگ- تمدن- ادیان و زبان‌های ایرانی و شامل تحقیقاتی است درباره آثار بازمانده فارسی میانه- وزن اشعار پهلوی- مباحث دستور زبان اوستایی- بررسی اصطلاحات و واژه‌های فارسی باستان و اوستایی- تحقیقات ریشه شناختی در زبان‌های مختلف ایرانی- پژوهش درباره ادیان ایرانی شامل زردشتی- مانوی – زروانی- مسایل جامعه ‌شناسی و طبقات اجتماعی در ایران باستان- پزشکی در ایران باستان- واژه ‌ها و اصطلاحات دخیل ایرانی در زبان ارمنی- تحقیق درباره متون سغدی- واج ‌شناسی زبان‌های ایرانی باستان و جز این‌ ها.

آثار بنونیست

امیل هجده کتاب و 591 مقاله و نقد و ارزیابی کتاب نوشت. همه آثار بنونیست از لحاظ روش تحقیق- عرضه مطالب دست اول- استنتاجات منطقی- پرهیز از اطناب و فضل ‌نمایی و مشکل‌ نویسی- آن‌ چنان محقّقانه و شیوا نوشته شده که اغلب آن‌ ها امروزه به صورت مراجع برجسته و معتبر درآمده‌اند. مهم ‌ترین تالیفات مهم‌ ترین تالیفات امیل درباره زبان ‌های ایرانی- شامل زبان‌های ایرانی باستان و میانه و نیز زبان‌ها و گویش‌های ایرانی نو- و مسایل مختلف ایران ‌‌شناسی عبارتند از: طرح دستور زبان سعدی در سال 1929 با مشارکت گوتیو دین ایرانی بر پایه متن‌های یونانی در سال 1929- به فارسی ترجمه شده است. ورتره و ورثرغنه در سال 1934 که تحقیقی است درباره اسطوره‌ شناسی هند وایرانی- با مشارکت رنو مصادر اوستایی در سال 1935 مغ ‌ها در ایران باستان در سال 1938 متون سغدی در سال 1940 تحقیقاتی درباره زبان آسی در سال 1959 عناوین و اسامی خاص در زبان‌های ایرانی باستان در سال 1966 آثار فقه ‌اللغت هندواروپایی برخی از آثار مهم بنونیست درباره فقه‌ اللغت هندواروپایی عبارتند از: مبانی ساخت نام ‌ها در زبان‌های هندواروپایی اسم عامل و اسم مصدر در زبان‌های هندواروپایی زبان هیتی و زبان‌های هند و اروپایی واژگان نهادهای هند و اروپایی

– طرح دستور زبان سغدی- ۱۹۲۹
– دین ایرانی برپایه متن‌های یونانی- ۱۹۲۹
– ورتره و ورثرغنه -پژوهشی درباره اسطوره‌شناسی هندوایرانی– ۱۹۳۴
– مصادر اوستایی- ۱۹۳۵
– مبانی ساخت نام‌ها در زبان‌های هندواروپایی- ۱۹۳۵
– مغ‌ها در ایران باستان- ۱۹۳۸
– متون سغدی- ۱۹۴۰
– اسم فاعل و اسم مصدر در زبان‌های هندواروپایی- ۱۹۴۸
– تحقیقاتی درباره زبان آسی- ۱۹۵۹
– زبان هیتی و زبان‌های هندواروپایی- ۱۹۶۲
– عناوین و اسامی خاص در زبان‌های ایران باستان- ۱۹۶۶
– مشکلات اصلی زبان‌شناسی- ۱۹۶۶
– واژگان و نهادهای هندواروپایی- ۱۹۶۹
– جامعه و زبان هندواروپایی- ۱۹۶۹
– زبان- سخن- جامعه

مرگ

امیل بنونیست از آغاز فعالیت‌های علمی خود تا چند سال پیش از پایان عمرش به علت بیماری مجبور به ترک تدریس و تحقیق شد و سرانجام در سال 1976 درگذشت.

منبع :

علما و عرفا

پرسن گرام

ویکی پدیا